(بیماریهاى فراوان ) 
محضر مبارک ابى عبداللّه علیه السلام عرضه داشتم :
من مردى هستم مبتلا به بیمارى هاى فراوان و هیچ دوائى نیست مگر آن را مصرف کرده و به منظور مداوا خورده ام ولى بهبودى برایم حاصل نشده چه باید بکنم ؟
حضرت به من فرمودند:
کجائى ، و چرا از تربت حسین علیه السلام غافل هستى ،در آن شفاء از هر دردى بوده و امن است از هر خوف و هراسى ، البته وقتى آنرا اخذ مى کنى بگو:
خدایا از تو مى خواهم به حق این تربت و به حق فرشته اى که آنرا اخذ نموده و به حق پیامبرى که آن را قبض کرده و به حق وصِىّ که در آن حلول نموده ، درود فرست بر محمد و اهل بیتش و قرار بده براى من در آن شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى .
راوى مى گوید: سپس حضرت فرمودند،
فرشته اى که تربت را اخذ کرد جبرئیل 7 بود و آن را به پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نشان داده و گفت :
این تربت فرزندت حسین است ، بعد از تو امتّت او را مى کشند.
و پیامبرى که آن را قبض نمود وجود مبارک حضرت محمد صلى الله علیه و آله مى باشد.
و اما وصیى که در آن حلول کرده عبارت است از حضرت حسین بن على علیه السلام که سرور و آقاى شهداء است .
محضر مبارکش عرض کردم : شفاء از هر درد را دانستم اما چگونه امان از هر خوف و هراسى است ؟
حضرت فرمودند:
هر گاه از سلطانى خوف داشتى یا خوفى دیگر در تو پیدا شد از منزلى بیرون میا مگر آنکه با تو از تربت قبر حسین علیه السلام باشد و هنگامى که مى خواهى آن را اخذ کنى و بردارى بگو:
خدایا این تربت قبر حسین ولى و فرزند ولى تو است ، آن را به منظور حفظ از آنچه خوف و از آنچه خوف ندارم برداشته ام .
البته این فقره یعنى (از آنچه خوف ندارم ) را نیز بگو زیرا گاهى ابتلائات و حوادثى براى تو پیش مى آید که از آنها خوف و هراسى نداشتى و احتمال پیش آمدنش را نمى دادى .
راوى مى گوید: پس تربت را به همان طورى که حضرت دستور فرموده بودند برداشتم ، بخدا سوگند بدنم صحت و بهبودى یافت و برایم امان شد از تمام خوفها و هراسها، به او از آنچه خوف و هراسش را نداشتم عیناً همان طورى که حضرت فرمودند و پس از آن به حمداللّه هیچ امر مکروه و ناگوارى برایم پیش نیامد.⁽³⁵⁾

اى کعبه امید و امان کربلاى تو

سرهاى سرخوشان جهان را هواى تو

منعم کسى که خوشه اى از خرمن تو چید

محروم آنکه توشه نبرد از عطاى تو