(هر خاکى حرام است ) 
از (مسیب بن زهیر) روایت کند که گفت :
(حضرت موسى بن جعفر علیه السلام ) بعد از آنکه مسموم شد بمن فرمود: از خاک من چیزى براى تبرک نگیرید، بجهت آنکه هر خاکى که از ما است حرام است ، مگر تربت جدم حسین بن على علیه السلام که آن را خدا شفاء قرار داده براى شیعیان و دوستان ما.⁽⁵⁴⁾
پس چون یکى از شماها بخواهد آن تربت را بر دارد باید ببوسد و بر چشمش بگذارد و بمالد بر تمام جسدش ، و بگوید:(الَّلهُمَّ بِحَقِّ هذِهِ التُربَةِ، وَ بِحَقِّ مَنْ حَلِّ بِها وَ ثَوى فِیها، وَ بِحَق اءبِیهِ وَ اُمهِ وِ اِخیهِ وَالائِمَةِ مِنْ وُلْدِهِ، وَ بِحَقِّ المَلائِکةِ الحافینَ بِهِ اِلا جَعَلْتَها شِفاءُ مِنْ کُلِّ داءٍ، وَ بُرءا مِنْ کُلِّ مَرَضٍ، وَ نَجاةً مِنْ کُلِّ آفةٍ، وَ حِرزا مِمّا اءَخافُ و اَحْذَرُ) پس از آن استعمالش کند.⁽⁵⁵⁾
پس بگیر از آن خاک که شفاى هر دردیست و سپر است از هر چه میترسى .
و برابرى نکند آن را هیچ چیزى از چیزهائیکه بآنها طلب شفا میکنند مگر دعاء. و چیزیکه آن را فاسد میکند آن است که در ظرفهاى
نا مناسب میگذارند و کسانیکه معالجه بآن نمیکنند، یقین ایشان کم است و اما کسانیکه یقین دارند آن شفا است اگر معالجه بآن کنند کفایت کند باذن خدا و بغیر آن احتیاج پیدا نکنند. (وایضا) چیزیکه آن را فاسد میکند شیاطین وکافران جنّ هستند که خود را بآن تربت میمالند و بو میکنند.