الهی عظم البلاء و برح الخفا وانکشف الغطاء ...

اسیر غربت دنیا شده‌ایم، گرچه هنوز دلمان پر می‌کشد برای دیدارش اما هواسمان با او نیست؛ نگاهمان جای دیگری است. این‌جا دنیاست؛ پر از مکر و فریب و همه غرق در ریا و ... اهل دل کم پیدا می‌شود این‌جا، این‌جا اهل حرم نایاب است؛ می‌خوانیم و می‌نویسیم از آن که تشنه بود و سیراب شد از کوثر ولایت و دید آن یوسف گم شده را، اما نپرسیدیم که چه کرد که لایق دیدار گشت و چشمش به نور حضور آن یگانه؛ ولی حق در زمین روشن گشت. اسیر غربت دنیا شده‌ایم؛ هر چند که دلتنگ اوییم. دیگر حالا کمتر او را صدا می‌زنیم و فقط در مجالس ... اما هنوز هم نگاهمان در این شهر پرهیاهو دنبال او می‌گردد، دنبال که شاید برای لحظه‌ای درنگ کند و به ما بنگرد، به ما که شاید فقط به زبان، شیعه‌ی اوییم و راه و رسمش را پیروی نمی‌کنیم. اسیر غربت دنیا شده‌ایم که امروز در خیابان ولی‌عصر (عج) نشانی از تقوای شیعه نمی‌بینیم و آقا آن‌جا از همه غریب‌تر است. امروز کدام چاه نجوای شبانه او را به جان دل می‌شنود و کدام ابوذر و عمار، سلمان به ولایتش در میان اهل کوفه قسم یاد می‌کنند. این‌جا دنیا است؛ این صدا را می‌شنوی؟
الهی عظم البلاء و برح الخفا وانکشف الغطاء ... صدای مولاست که دعا می‌کند بیاید و ما را از خواب غفلت بیدار کند ...